جودی آبوت درون من-1

ساعت یک ربع به نهِ شب بود. روی صندلی آشپزخانه نشسته بودم و توی لیوانی که پریسا هدیه داده بود دوغ هشت گیاه عالیس می نوشیدم.روی لیوانم علامت ماه آبان یعنی تصویر یک عقرب بود و من به پریسا گفته بودم:یادم نمی‌رود که من یک عقربم و نباید از چیزی بترسم! حواسم به درخت انجیرِ پشت پنجره بود که نسیم ملایم تابستانی زیر نور ضعیف کوچه پشتی، بین برگ هایش می پیچید. یک لحظه حس کردم وجود چیزی به نام نسیم در طبیعت چقدر دوست داشتنی است،نسیم صبحگاهی،نسیم شبانگاهی،نسیم بهار،تابستان... گفته بودم که نام خواهر من هم نسیم است؟ جودی آبوت درون من-1...

ژاله صامتی،سیما تیرانداز و شقایق فراهانی بازیگران آن هستند. حمیدرضا ترکاشوند و امیر عظیمی‌ در این اجرا آواز می خوانند. نام محمد چرمشیر پای کار است. چقدر همه چیز این تئاتر خواستنی است. به ساعت اجرا نگاه می کنم: ۲۱ پس تمام است.نمی توانم بروم. حساب می کنم اگر کسی ساعت ۹ آنجا باشد،برگشتنش به خانه می خورد به ساعت ۱۱ونیم،۱۲ شب. در آن ساعت یک دختر تنها دلش را دارد که با اسنپ برگردد؟من که نه.اصلا تو بگو ۱۲ شبِ تهران مثل روز است و مردم هنوز توی خیابان اند و مشکلی پیش نمی آید.باشد،من نمی توانم. زمان اجرای این نمایش با زندگی من که ساعت خوابمان در خانه ۱۱ شب است جور در نمی آید.من هم آنقدری مستقل نیستم که بگویم :من می روم تماشای فلان تئاتر و ۱۲ شب بر می گردم،شما بخوابید... حتی اگر با خاله ام هم بخواهم بروم از آن طرف مادربزرگم رضایت نمی دهد چون او هم درست مثل ما می گوید ده شب به بعد همه باید در خانه باشند. فرناز چند روز پیش می گفت اگر به خاطر کرونا می ترسی بروی تئاتر دیگر نگران نباش،اوضاع خیلی بهتر شده،برو. نتوانستم بگویم مشکلم دیگر کرونا نیست،ساعت اجراها برای کسی مثل من خیلی دیر است. برای همین است که در تمام این سال ها حتی یک بار هم به دیدن یک تئاتر نرفتم.برعکس بارها و بارها به سینما رفتم چون آنجا دیگر مشکل زمان یا دوری راه برایم مطرح نبود.تعداد سالن های سینما در تهران آنقدر زیاد است و سانس ها انقدر متنوع است که به راحتی می توانی پای یک فیلم بنشینی.برخلاف تئاتر که یک اجرای زنده است و محدودیت های خودش را دارد. خوش به حال هرکس که پای این نمایش می نشیند. یک صندلی در آن سالن هست که فقط انتظار مرا می کشد،فقط انتظار من. حتی اگر کس دیگری هم روی آن بنشیند او یادش نمی رود که من می خواست جودی آبوت درون من-1...

صبح در بالکن نشسته بودم و قصیده سی و هفتم خاقانی را می خواندم. رسیده بودم به این بیت که می گوید: لعل در جام تا خط ازرق     شعله در چرخ اخضر اندازد در شرح این بیت نوشته بود ازرق:خط وسط از هفت خط جام. همان لحظه یادم آمد که پیش از این نیز با اسامی سایر خطوط در اشعار دیگر آشنا شده بودم اما خیلی سریع از آن ها گذشته بودم و در نتیجه نمی دانستم هر خط در کدام قسمت جام قرار می گیرد تا در فهم یا معنی کردن ابیات هم در نظر داشته باشمشان. این شد که در اینترنت عبارت "هفت خط جام" را جستجو کردم و به دو تصویر و دو بیت شعر از ادیب الممالک فراهانی رسیدم و تصمیم گرفتم همین مطالب را برای خودم هم در یک ورق کاغذ ثبت کنم و به تصویر بکشم. با خودم فکر کردم شاید به درد ادبیاتی ها بخورد و برای همین اینجا به اشتراک گذاشتمش. این که می گویند فلانی هفت خط است هم از همین جا می آید.در آن زمان کسانی بوده اند که می توانستند هر هفت خط جام را یعنی یک جام پر از شراب را بنوشند و باز هم هوشیار بمانند و به عبارتی مست نشوند! دریافت جودی آبوت درون من-1...